Zoals elk najaar trekt Dina Tersago goedgemutst richting platteland, op zoek naar overspringende vonken tussen boeren en hun potentiële partners. Wat voor jobparcours had de immer zonnige presentatrice achter de rug voordat ze haar kleurrijke rubberlaarsjes mocht aantrekken om de boer op te gaan?
"Ik mag nu al zeven jaar mijn zomers doorbrengen op de boerenbuiten. Kan je je iets mooiers voorstellen?"
GUIDO: Wat wou jij worden toen je tien jaar was?
Dina: Geen idee. Ik was een vrij nuchter kind. Ik danste wel graag, maar het is niet dat ik er toen van droomde om ballerina te worden of zo. Ik was daar toen niet mee bezig. Ik wist zelfs nog niet wat ik wou worden toen ik twintig was. Ik ben heel lang besluiteloos geweest op dat vlak.
GUIDO: Uiteindelijk heb je toch knopen moeten doorhakken?
Dina: Op mijn achttiende koos ik ervoor om pedagogie te studeren, maar dan nog dacht ik: oei, dit is toch wel jong om te kiezen. En tot welk beroep die studies eventueel zouden kunnen leiden, bleef ook op dat moment een groot vraagteken. Maar goed, het is niets geworden met die studies, want uiteindelijk ben ik dan Miss België geworden.
GUIDO: Wanneer besefte je dat je professionele toekomst in de media lag?
Dina: Dat is geleidelijk gegaan. Er is nooit een moment geweest dat ik bij mezelf zei: nu voel ik me helemaal klaar om het te maken als presentatrice. Zelfs vandaag heb ik soms nog het gevoel dat ik er ben ingerold. Uiteraard probeer ik mijn job zo goed mogelijk te doen, en ik heb in de loop der jaren al veel geleerd, maar ik heb nooit het idee gehad: voilà, nu ben ik presentatrice.
GUIDO: Het is je overkomen?
Dina: Een beetje wel, al maak je natuurlijk keuzes. Het is stilletjesaan gekomen. Eerst heb ik achter de schermen gewerkt als redactrice.
GUIDO: Dat was bij Woestijnvis, niet? Een werkplaats die velen als een absolute droomjob zouden beschouwen...
Dina: Dat was een fijne tijd hoor. Ik heb daar veel geleerd. Maar ondertussen begon ik reportages te maken voor Vlaanderen Vakantieland en zo ben ik stapsgewijs doorgegroeid naar waar ik vandaag sta.
GUIDO: Op het scherm bij Boer zkt Vrouw loop je altijd te stralen. Is dat ook zo als de camera's niet draaien?
Dina: Ja, want ik vind dat ik een heel mooie job heb. Ik mag nu al zeven jaar mijn zomers doorbrengen op de boerenbuiten. Kan je je iets mooiers voorstellen? Ik mag echt niet klagen. Het is heel fijn om te doen. Overal waar ik kom, zijn de mensen hartelijk. Ze zien mij graag komen, er staat taart en koffie klaar. Zo is het aangenaam werken. Als 's avonds de camera's worden uitgeschakeld, blijven wij vaak met de ploeg nog even zitten om iets te drinken. Dus ja, dat is een prachtjob.
GUIDO: Hoeveel mensen staan er achter de camera als jullie beelden gaan schieten?
Dina: Vroeger draaiden we maar met één cameraploeg, maar nu hebben we er twee. Dat betekent dus twee cameramannen en twee klankmannen. Verder gaan ook de regisseur en de eindredacteur mee, en soms nog iemand van de productie. Zes of zeven mensen dus.
GUIDO: Werk je al zeven jaar met dezelfde ploeg?
Dina: Er is natuurlijk wat verloop, en de cameraploegen bestaan uit freelancers. Het wisselt van dag tot dag, maar dat is leuk, zo kom ik met veel mensen in contact.
GUIDO: In het begin van dit interview hadden we het over de tienjarige Dina. Stel dat die jou vandaag bezig zou zien. Hoe zou ze reageren?
Dina: Die zou dat gewoon niet geloven. Ze zou met open mond zeggen: "Ben ik dat?! Dat kan niet!" Als ze me toen hadden gezegd dat ik later voor tv zou werken, had ik dat simpelweg niet geloofd. Maar ik zou wel vol bewondering staan kijken, denk ik. Want ja, ik bén ook blij met wat ik ondertussen heb bereikt.
(HDP)
foto: vtm
Meer artikels: (nog 223 artikels in deze categorie)