Eigenlijk heeft een mens maar één gouden idee nodig. Toen Gert Verhulst een dikke twintig jaar geleden besloot zijn lot te verbinden aan een pluchen hond, kon hij niet vermoeden dat zijn activiteiten in de kinderbranche zouden uitgroeien tot een heus media-imperium. GUIDO trok richting Plopsaland om uit te zoeken hoe Gert het schopte tot oprichter, en samen met Hans Bourlon drijvende kracht achter Studio 100, een van de bekendste en bloeiendste bedrijven van het land.

"Iets wat niet commercieel is, kun je niet kopen."

GUIDO: Wat wou jij worden toen je tien jaar was?

Gert: Ik ben geworden wat ik wou worden.

GUIDO: Mediatycoon?

Gert: (lacht) Nee, presenteren en zingen en optreden en programma’s maken. Voor zover ik me kan herinneren zijn er weinig andere dingen die ik als kind wou doen, tenzij buschauffeur of kraanman.

GUIDO: Hoe wou je die droom concreet realiseren?

Gert: Door naar de toneelschool gaan. Een school voor presentatoren, dat bestaat niet, dus zocht ik iets wat daar het dichtst tegen aanleunde, en dan kom je in een acteeropleiding terecht. Ik heb toelatingsexamen gedaan voor het Conservatorium in Antwerpen, maar ik was niet geslaagd. Ik had niet onmiddellijk een alternatief, en toen besloot ik maar mijn legerdienst te gaan doen, in de hoop dat ik ondertussen het licht zou zien. Het probleem was dat ik al uitstel had gevraagd voor die legerdienst, en dat moest ik weer intrekken, zodat ik in een periode terechtkwam waarin ik niets te doen had. Op dat moment waren er audities op de toenmalige BRT. Ik deed mee, en kijk: ik mocht direct beginnen als presentator, nog voor mijn legerdienst begon. Zo ben ik van het een in het ander gerold en nooit meer uit dat wereldje geraakt.

Het extreme succes van Samson

GUIDO: Tv-presentator was je allereerste job?

Gert: Ja, van een jeugdprogramma genaamd Speel op Sport, in samenwerking met het BOIC. De opvolger van het populaire Stad op Stelten met Marijn Devalck en Micha Marah. We hebben een aflevering of zesendertig gemaakt.

GUIDO: Dacht je toen al: het gaat lukken, ik verdien mijn brood in de amusementsbranche?

Gert: In het begin was het een heel onzeker bestaan. Je wordt gevraagd om een reeks te presenteren, maar hoeveel afleveringen die zal tellen, hangt af van het succes. Dat weet je niet op voorhand. De dag dat het stopt, bestaat je job plots niet meer. Het was dan zaak om terwijl je aan een opdracht bezig was uit te kijken naar iets anders, en te hopen dat je werd gebeld. Een vorm van zekerheid is er pas gekomen toen ik op mijn twee- of drieëntwintigste omroeper werd. Dat ging met maandcontracten, maar omroeper is iets wat je bent voor verschillende jaren. Ik heb het vijf jaar gedaan, tot ik het te druk kreeg met Samson.

GUIDO: Je hebt Samson bedacht toen je omroeper was?

Gert: Dat was een tamelijk ideale job. We waren met vijf omroepers en een maand telt dertig dagen. Reken maar uit hé, ik moest maar vijf of zes dagen in de maand omroepen. Lange dagen, waarin hard moest worden gewerkt, maar het aantal dagen per maand bleef beperkt. Daarnaast was er dus tijd om met andere dingen bezig te zijn. Ik kon mijn fantasie de vrije loop laten, want ik kon altijd terugvallen op dat omroepen. Een topjob!

GUIDO: Zat je toen al een kinderimperium uit te stippelen?

Gert: Nee, zo werkt het niet. Kijk, wat we vandaag doen met Studio 100, is in wezen allemaal gebaseerd op het succes van Samson. Maar ik kon toch op voorhand niet weten dat die hond zo succesvol zou worden? Zoiets kun je niet plannen. Dat is een samenloop van omstandigheden geweest. Al wat je kan doen, is wat je doet zo goed mogelijk proberen te doen. In principe doet iedereen dat, maar ik heb het geluk gehad dat Samson echt extreem succesvol is geworden. Mensen vergeten dat, maar weet je dat wij van de eerste Samson-cd 300.000 stuks hebben verkocht? Weet je wel wat dat betekent? Dat zijn cijfers van het kaliber van Clouseau. Ik denk dat wij in de top-tien van best verkochte Vlaamse cd’s aller tijden staan. En al de nevenproducten. Er zijn honderdduizenden pluchen Samsons verkocht. Dat heeft de weg vrijgemaakt voor al wat daarna is gevolgd. Samson heeft deuren geopend. Zonder Samson hadden we nooit Plop mogen maken voor VTM. Daar dachten ze: als die mannen dat met een hondje kunnen, misschien kunnen ze het met een kabouter ook wel? Daar hadden ze natuurlijk geen garantie op, maar ze hebben ons wel de kans gegeven.

GUIDO: De bekendheid van Samson en Plop moet bij de Vlaamse kinderen stilaan de 100% benaderen?

Gert: Dat denk ik ook. Plop is zowat even succesvol geworden als Samson en toen is de boel definitief aan het rollen gegaan. Wij zullen op den duur wel weten welke snaar we moeten raken en hoe we die moeten bespelen zeker? Maar er is altijd een dosis geluk bij nodig. Bij Plop is het geluk geweest dat ze het hebben uitgezonden in de Vijf Uur Show. Niet in de kinderblokken, want toen zouden we hooguit 50.000 kijkers hebben gehaald. In de Vijf Uur Show hadden we meer dan een half miljoen kijkers. Op een week tijd kenden heel veel mensen Plop.

Over de grenzen

GUIDO: Komt er veel zakelijke ballast kijken bij je werk?

Gert: Het leuke aan succes is dat je voor een groot stuk zelf kunt bepalen wat je wil doen en wat je niet wil doen. Negentig procent van de dingen die ik doe, doe ik heel graag. Die overige tien procent is onvermijdelijk: zakelijke dingen die niets te maken hebben met het creatieve. Maar ik draag verantwoordelijkheid, dus ik moet me ook met dat aspect bezighouden.

GUIDO: Dat zou een fulltime bezigheid kunnen zijn.

Gert: Ja, maar dat wil ik niet. Ik wil mijn inhoudelijke betrokkenheid niet verliezen. Zingen en acteren, dat blijft het liefste wat ik doe. Vorige zomer heb ik vijf weken in Plopsaland gestaan. De vijf plezantste weken van het jaar. En nu kijk ik al uit naar de Kerstshow. Die doe ik met mensen met wie ik al twintig jaar samenwerk, dus uiteindelijk sta ik daar met een hoop vrienden die elkaar door en door kennen. Dat is gewoon heel plezant om te doen.

GUIDO: Jullie nieuwste tv-project is de animatiereeks Maya de Bij. Een stap naar de internationale markt?

Gert: Ik denk inderdaad dat we aan het begin staan van een heel mooi internationaal traject. In Vlaanderen zijn we met zes miljoen, in heel de wereld met meer dan zes miljard, dus als we willen blijven groeien, zullen we over de grenzen heen moeten trekken. Animatie is een van de meest evidente dingen om dat te doen. Maya de Bij is voor mij vandaag een op en top Vlaams product. Een deel wordt in Frankrijk gedaan, een deel in China, een deel in Duitsland, maar het wordt wel allemaal van hieruit gecoördineerd. Wij houden de touwtjes in handen. We hadden de hele productie maar al te graag in Vlaanderen gehouden, maar dat kan vandaag gewoon niet meer. Waarom zitten we in Frankrijk? Onder meer omdat de animatiesector daar van staatswege wordt ondersteund met subsidies. We zouden wel gek zijn geweest om daar geen gebruik van te maken.

GUIDO: Toen een foto opdook van Angelina Jolie die een Mega Mindy-pak kocht voor haar dochter, dacht je toen: the sky is the limit?

Gert: Dat was gewoon een gelukkig toeval. Waarschijnlijk wist ze niet eens wat ze kocht, dacht ze dat het een soort Superman-pak voor meisjes was. Een leuke gimmick, meer niet.

GUIDO: Kan kritiek je na al die jaren nog raken?

Gert: Dat hangt ervan af van wie en waarover het gaat. Als mensen kritiek geven op iets wat we hebben gemaakt, dan heb ik daar geen probleem mee. Als de kritiek gegrond is, kun je er zelfs nog iets van opsteken. Maar als ze in mijn privéleven zitten te poken en willen weten met wie ik ben en waarom, dat is minder leuk.

GUIDO: Er zijn jonge ouders die zeggen: dat commerciële gedoe van Studio 100 komt er bij ons niet in, onze kinderen luisteren naar de sprookjes van Het Geluidshuis en zingen de liedjes van Kapitein Winokio.

Gert: (haalt zijn schouders op) Dat zijn dan heel naïeve mensen, want die dingen zijn even commercieel als wat wij maken. Iets wat niet commercieel is, kun je niet kopen. Als mensen zichzelf willen wijsmaken dat een Nederlandstalige versie van 'La Bamba' niet commercieel is, als ze daarmee hun geweten willen sussen, dan vind ik dat prima. We leven in een vrije wereld waarin mensen zelf kunnen beslissen wat ze doen en laten. Mooi toch?

GUIDO: Slotvraag: hoe zou de tienjarige Gert Verhulst reageren als hij je vandaag bezig zag?

Gert: Die zou heel hard verschieten!

(HDP)

Foto: Studio 100