Gilles: Ik heb die absoluut zelf in beweging gebracht, geholpen door 1% talent, 40% werk en 2000% geluk. (lacht) We zijn allemaal afhankelijk van tijd en toeval. Ik heb tot nog toe veel geluk gehad, maar ik heb er ook hard voor gewerkt.

Gilles: Ik was erin geslaagd om mijn afstudeerproject - een monoloog die ik zelf op school had geschreven - te verkopen aan een theater in Antwerpen dat nu niet meer bestaat. Die monoloog heb ik acht keer gebracht. Ik werd dus betaald voor mijn afstudeerproject, maar stel je daar niet te veel bij voor, want dat theater had een bescheiden budget.

Gilles: Nee. Je evolueert van project naar project. Zelfs nu ga ik er nog niet van uit dat ik altijd van mijn acteerwerk zal kunnen leven. Momenteel is dat wel zo, maar morgen kan het anders zijn. Elke rol die een acteur krijgt aangeboden, is een kans om faliekant op zijn bek te gaan. Vergeet dat niet. Elke keer dat je speelt, ben je een examen aan het afleggen. Ik denk dus niet dat er ooit een moment zal komen waarop ik op professioneel vlak op mijn lauweren kan rusten.

Gilles: Jawel.

Gilles: Absoluut. In Vlaanderen bestaat bijna geen castingcultuur. Er zijn maar een paar castingagenten. De meeste producties casten in eigen beheer, zeker als het over hoofdrollen gaat. Wat doen die dan? Ze nodigen drie, vier mensen uit van wie ze denken dat ze de rol aankunnen, ze laten die auditie doen, en daaruit kiezen ze. Dat zijn gesloten audities, vaak met weinig volk. Ik heb het nu echt over hoofdrollen hé. Daarvoor word je gebeld of niet gebeld. Je hebt er zelf weinig invloed op. Voor bijrollen is het anders. Dan komt soms vijftig, zestig man op de audities af.

Gilles: Het werk dat voorafgaat aan een rol, is gigantisch groot. Bij mij toch. Ik probeer geen zin die ik zeg aan het toeval over te laten, en dan moet je erg goed je huiswerk doen. Er zijn acteurs die volledig anders te werk gaan, maar zo kan ik het niet. Ik steek 90% van mijn tijd in voorbereiding en 10% in effectief spelen. En dan komt er nog een hoop administratief gedoe bij kijken. Theater is een gesubsidieerd beroep, dus je moet ook subsidiedossiers indienen en zo.

Gilles: Ik ben tweetalig opgevoed. Ik heb er geen moeite mee om Frans te spreken op het podium, maar het heeft wel onmiddellijk een invloed op mijn spel. Taal is iets bijzonder krachtigs. Ik moest een paar jaar geleden in De Munt dezelfde monoloog in het Frans en het Nederlands spelen. Wel, dat was gewoon een andere voorstelling. Je zit met een andere ritmiek, andere accenten, andere orgelpunten. Taal beïnvloedt je denken, dat staat buiten kijf.

Gilles: Veel mooie rollen krijgen hé. En als ik ze niet krijg, dan schrijf ik ze wel zelf. (lacht) Ik ben nogal een controlefreak, dus ik kan niet ontkennen dat ik wel bezig ben met die vraag. Ik heb me lang afgevraagd hoe mijn leven er zou gaan uitzien, en nu pas begin ik in te zien dat dat eigenlijk geen zin heeft. Vanaf nu wil ik mijn uiterste best doen om van dag tot dag te leven. Ik zie me zelfs op een dag opstaan en een compleet ander beroep beginnen. We zien wel.