Tanguy: Ongeveer een jaar geleden las ik in de krant dat de maker van de Gentse sneeuwbal, een 68-jarige man, het voor bekeken hield. Het was genoeg geweest. Bovendien waren sommige machines aan vervanging toe en wou hij op die leeftijd liever geen grote investeringen meer doen. Zelf kende ik het product niet, zoals velen van mijn generatie, maar mijn vader wél. Hij is er toen eentje gaan halen om me te laten proeven en ik was onmiddellijk verkocht. Ondanks het feit dat ik op school al eens een businessplan had opgesteld, heb ik daarvoor toch de hulp ingeroepen van een boekhouder. Het was uiteindelijk toch ‘voor echt’ hé.

 

 

Tanguy: We schelen inderdaad relatief veel qua leeftijd, en ik zag hem op dat moment denken: zal die gast dat wel kunnen, gaat hij dat met hart en ziel willen doen? Maar ik heb hem blijkbaar positief verrast tijdens ons gesprek. Hij vond het ook een pluspunt dat ik marketing studeer. Zelf wist hij daar niets van af en dus is in de loop der jaren ook zelden iets veranderd. Dat vond hij jammer. Het feit dat ik de Gentse sneeuwbal nog maar pas had ontdekt, vond hij totaal niet erg. Zijn recept is supersterk en aangezien ik niets van patisserie ken, heb ik plechtig beloofd niets aan de formule te veranderen. En ook niet aan de werkwijze trouwens. De fabriek blijft dezelfde, ik huur die. Ze ligt trouwens naast het huis van de vorige eigenaar. Met vragen kan ik dus nog altijd bij hem terecht, en soms helpt hij zelfs nog laden of lossen, als ik niet in de buurt ben. Ja, je mag wel zeggen dat er onmiddellijk een klik was. Hij is ook wel blij met zijn keuze denk ik. (lacht)

 

 

Tanguy: Er kruipt inderdaad heel veel tijd in. Sommige dagen moet ik mails bekijken en beantwoorden, en probeer ik nieuwe ideeën te zoeken, en op produceerdagen sta ik telkens op om vijf uur, om tegen kwart voor zes te kunnen starten. Rond veertien uur zit dat erop, maar dan begint de opkuis. Gelukkig heb ik twee inpakkers en sinds kort ook een secretaresse die me helpt de administratieve rompslomp bij te houden. Daarnaast ga ik ook graag voetballen, en af en toe moet ik ook nog iets doen voor school natuurlijk. (lacht) Dit jaar lopen we stage. Gelukkig kreeg ik toestemming om dat te doen in mijn eigen bedrijf.

 

 

Tanguy: Daar denk ik heel regelmatig over na en ik hoop daar zo snel mogelijk iets op te vinden. Sowieso blijft het een exclusief product. Groothandelaars kopen het op en leveren enkel aan bakkerijen en marktkramers, bewust niet in supermarkten. Ik wil dat de eindgebruiker moeite doet om aan de sneeuwbal te geraken. Het product is ook maar zes maanden per jaar beschikbaar. Ik wil dat ze effectief uitkijken naar het seizoen. ’t Voordeel is zonder twijfel dat het product er al staat. Ik heb wel een paar vaste kosten, zoals een auto en mijn personeel, maar ik hoop binnen twee jaar break-even te draaien. Eerlijk gezegd denk ik dat het zelfs zolang niet zal duren. Ik zie de toekomst heel rooskleurig in.