Simon: Toen ik een drietal jaar geleden in Montpellier op Erasmus zat, in Zuid-Frankrijk, besloot ik samen met drie kameraden te liften naar Parijs, omdat een treinticket te duur was. In het begin ging dat niet al te gemakkelijk, dus splitsten we ons op in twee keer twee en vanaf dan was het geweldig plezant om elkaar constant te zien passeren. Eens aangekomen dachten we dat het wel leuk zou zijn om zo’n liftwedstrijd op iets grotere schaal te organiseren. Studentenvertegenwoordiger Charles Van den Bossche, medeoprichter van Route du Soleil, contacteerde de Gentse studentenraad, die het onmiddellijk een schitterend idee vond. De eerste editie werd de UGent-race gedoopt. Door die naam gingen studenten ervan uit dat het de universiteit zelf was die het hele project organiseerde en ook de pers pikte het daardoor sneller op. Daarnaast maakten we veel reclame via Facebook en dergelijke kanalen. Het oorspronkelijke plan was maximum vijftig teams toe te laten, maar uiteindelijk stonden maar liefst 120 teams aan de startlijn in Gent. Na dat eerste jaar kregen we zodanig veel positieve feedback dat we vorig jaar besloten ook Leuven en Antwerpen als startplaats vast te leggen. Voor deze derde Route du Soleil hebben we opnieuw een vertrekplaats in Antwerpen, Leuven en Gent en intussen tellen we al zo’n 450 teams van telkens twee à drie studenten.

Simon: We hebben een team van elf organisatoren samengesteld en daarnaast kunnen we ook nog rekenen op een vrijwilligerslegioen van een dikke tachtig personen. De ‘service du soleil’ noemen we hen. Iedereen krijgt daarbij een specifieke taak. Zo zijn er mensen die met een minibusje de lifters volgen en anderen die rechtstreeks naar een van de zes tussenstops rijden om daar eten, sanitair en een slaapplek te voorzien. Ikzelf ga mee met de reeks lifters die vertrekken uit Gent.

Simon: Klopt, zij geven net als bij de eerste twee edities het startsignaal. We zijn daar trots op, want het is niet evident om hen mee aan boord te krijgen. En ook om alle andere medewerkers te overtuigen, hebben we ons best moeten doen. Aankloppen bij een Italiaanse boer bijvoorbeeld, om te vragen of we zijn terrein mogen gebruiken als tussenstop. En eens de locatie vastligt, moeten we nog sanitair en entertainment regelen, zowel op de kampplaatsen als op het eindpunt. Na aankomst volgt er bijvoorbeeld een fanfareceremonie of zo, en op de rustdag staat onder andere een mountainbike- en kajaktocht op het programma. Daarnaast moet er ook nog transport, verlichting en geluidsinstallaties en dergelijk materiaal worden geregeld. De kosten die zulke zaken met zich meebrengen, kunnen we betalen met het inschrijvingsgeld.

Simon: Och, er zijn er heel wat. We hebben zelfs een klassement aangelegd, waarbij de persoon met het strafste verhaal van die dag de bollekesmarcel krijgt. Zo zijn er teams die met de Venetiaanse gondels meeliftten en had één groepje zelfs een helikoptervlucht versierd. Nu en dan tonen ook bekende koppen hun goed hart. Jean-Marie Leblanc bijvoorbeeld, voorzitter van de Tour de France, die op die dag zelf ook naar de volgende etappe van zijn wielerwedstrijd moest. En dan was er nog een andere groep die een plaatsje kreeg in de tourbus van niemand minder dan Rihanna.

Simon: Normaal gezien wel ja, en dan regelen we ook een vertrekplaats in Rotterdam en Keulen! (lacht) Er ligt nog niets vast hoor, maar het zou misschien wel leuk zijn.

Meer info over F- Factor Consulting op www.f-factor.be