Terwijl vakbonden verwoed onderhandelen over werkduurverkorting en nogal wat werknemers worstelen met een burn-out, zijn er ook mensen die maar niet genoeg krijgen van hun job. Ze staan op met hun werk, gaan ermee slapen, en 's nachts dromen ze ervan. Zeven dagen op zeven. And they love it. Het zijn workaholics, en GUIDO probeert een gaatje te prikken in hun overkokende agenda.
"Wij stonden perplex: dit mag dus allemaal?!"
Na twee jaar zorgvuldige geheimhouding en een intrigerende teasercampagne werd begin vorige maand Amoras gelanceerd, een hypermoderne spin-off van Suske en Wiske. Ook de auteurs van deze brok Vlaamse stripgeschiedenis werden pas op het allerlaatste moment onthuld. Het verhaal werd geschreven door Marc Legendre, ex-tekenaar van de gagstrip Biebel, gevierd graphic novelist, huidig scenarist van De Rode Ridder en parttime geitenboer op het Canarische eiland El Hierro. De energieke tekeningen komen uit de pen van Charel Cambré, tekenaar van de tienerreeks Jump en in het verleden ook van Spring en Mega Mindy. GUIDO liet zich overflitsen naar het eiland Amoras anno 2047 en ging praten met het auteursduo dat iets radicaals mocht doen met de grootste stripiconen van het Nederlandse taalgebied.
Vooraf even het verhaal schetsen: na een ongeluk met de Teletijdmachine komen Suske en Wiske elk apart op het eiland Amoras terecht, in de verre toekomst. Amoras is in het jaar 2047 een apocalyptische plek, waar niemand minder dan Krimson de bevolking uitbuit om een enorme diamantlaag onder de zeebodem te exploiteren. Suske gaat op zoek naar Wiske, maar dan slaat het noodlot toe...
GUIDO: Jullie hebben iconische stripfiguren een opmerkelijke make-over gegeven. Voel je nu een hete adem in je nek?
Charel: Ik heb daar weinig last van. Ze hadden ons bij de uitgeverij gewaarschuwd dat er kritiek zou komen, maar tijdens het tekenen heb ik daar nooit bij stilgestaan. Ik zie ook wel eens commentaar op Facebook passeren waarin wordt gezegd dat we met onze poten van Suske en Wiske moeten blijven, maar dat zijn enkelingen. Je kan dat soort reacties op één hand tellen. Het komt wel goed.
Marc: Ik zit er ook niet mee. Ik vind het plezant dat we deze opdracht hebben gekregen. Wat anderen ervan denken... Kijk, mensen hebben recht op een mening. Als er heftige meningen ontstaan, dat is een goed teken. Sommigen vinden het goed, anderen vinden het slecht. Prima. Veel erger zou zijn als het iedereen onverschillig zou laten. Dan hadden we Amoras beter niet gemaakt.
Suske met een stoppelbaard
GUIDO: Marc, je gebruikt het woord 'opdracht'. Het initiatief kwam dus niet van Charel en jou?
Marc: De opdracht kwam van de uitgeverij, maar het grappige is dat Charel, ik en de mensen op de Standaard Uitgeverij al elk apart met ideeën aan het spelen waren. Charel had al wat schetsen klaar en ik had al wat verhaallijntjes liggen. Gewoon losse flarden, waarvan je denkt: wow, het zou fantastisch zijn al we zoiets ooit echt zouden kunnen maken.
GUIDO: Mógen maken!
Charel: Inderdaad! Ik denk wel eens: godverdomme, toch wel straf dat dit is gebeurd. Dat we dit hebben mogen doen. Ik begin stilaan te beseffen: wij hebben Suske en Wiske mogen moderniseren. Suske en Wiske!
Marc: Plots kwam er een telefoontje van de uitgeverij. "Laten we eens vertrekken vanuit een 'wat als'-scenario. Wat als Suske en Wiske een paar jaar ouder zijn dan nu? Wat als pijn in een strip echt zeer doet? Willen jullie daarin meestappen?" Wij sprongen natuurlijk een gat in de lucht. Charel had zijn schetsen liggen, ik had mijn ideetjes al klaar. Maar de uitgeverij had ook al ideeën, en die bleken nog een stuk verder te gaan dan wij hadden gehoopt. We stonden perplex. "Dus dit mag allemaal?!" "Jazeker, het is zelfs de bedoeling!" Toen hebben we groen licht gekregen om een verhaal te brengen waar je niet goed van bent. Voor een auteur is dat een cadeau waar je alleen maar van kan dromen.
GUIDO: Charel, was je nerveus toen je het nieuwe design van de stripfiguren aan de uitgeverij ging tonen?
Charel: Nee, maar achteraf gezien was ik er beter wat zenuwachtiger voor geweest.
Marc: Eigenlijk lag het al klaar hé. Charel kon gewoon zijn bestaande schetsen aan de Standaard Uitgeverij tonen. Een speciale Jerom, een plezante Lambik... En ze vonden het goed.
Charel: Maar ik ben nogal snel moeten beginnen te tekenen, en op dat moment stonden de figuren nog niet honderd procent op punt. Ik ben nog moeten terugkeren naar de eerste pagina's om dingen aan te passen, omdat de figuren er na een paar tientallen bladzijden al wat anders begonnen uit te zien.
GUIDO: Klinkt een beetje als de vroege Lambik van Vandersteen. Die is in het begin ook heel snel geëvolueerd.
Charel: (lacht) Ja, misschien wel. Op den duur begon ik te denken of ik de tekeningen niet zo realistisch mogelijk moest maken. Moet Suske bijvoorbeeld geen stoppelbaard krijgen? Hij kan moeilijk op Amoras rondlopen met een scheerapparaat. Die stoppelbaard komt er in de volgende albums misschien wel.
GUIDO: Hoe oud zijn Suske en Wiske in Amoras?
Charel: Een jaar of achttien.
Marc: Een jaar of drie, vier ouder dan in de klassieke reeks. Ze doen dingen die we van hen niet gewoon zijn. Suske vloekt al eens, en blijkbaar staat dat mijlenver van Suske en Wiske zoals iedereen ze kent.
Charel: Maar dat wil niet zeggen dat Amoras uitsluitend voor volwassenen is bedoeld. Ik denk dat kinderen vanaf een jaar of twaalf het verhaal ook al aankunnen. Er komt wat geweld en gevloek in, maar niet meer dan wat ze dagelijks op tv zien.
Studenten en Suske en Wiske
GUIDO: Studenten kunnen dankzij Amoras dus weer zonder imagoschade naar een strip van Suske en Wiske grijpen?
Charel: Dat denk ik wel. Volwassen lezers zullen blij zijn dat er in Amoras eens iets nieuws gebeurt met die bekende figuren, dat er wat diepgang wordt gebracht in de karakters.
Marc: Maar het is niet omdat Suske al eens 'fuck' roept, dat Amoras alleen voor een studentenpubliek en ouder is bedoeld.
Charel: Vroeger deed ik zelf niets anders dan strips lezen. Dat is tegenwoordig sterk verminderd, maar toen ik voor het eerst het afgewerkte album in handen kreeg, heb ik het eens helemaal doorgelezen. Ik ken het verhaal natuurlijk door en door, maar ik vond het echt plezant om te lezen. Ik heb twee zonen thuis, van 13 en van 15. Geen fans van Suske en Wiske, geen lezers. Zij hebben 'm als eersten gelezen, en meteen erna begonnen ze me een hoop vragen te stellen over het vervolg. Dat is toch wel een goed voorteken, denk ik.
GUIDO: Hoe vrij werden jullie gelaten door de familie van Willy Vandersteen?
Charel: Heel vrij. Ik doe mijn hoed af voor de erven Vandersteen, want zij hebben ons de volledige vrijheid gegeven. Ik moest niet elk prentje gaan voorleggen ter goedkeuring of zo. Ze hebben mij gewoon laten doen, in het volste vertrouwen.
Marc: We deelden alles wat we schreven en tekenden met de uitgeverij en met de erven Vandersteen, maar ze hebben ons op geen enkel moment een stok in de wielen gestoken. Ik zweer het. Er is nooit één mail of telefoontje geweest met: dit kan niet. Helemaal niets.
Charel: Terecht trouwens. Als Willy Vandersteen nog had geleefd, dan was een gelijkaardig project er misschien al tien jaar geleden gekomen. Vandersteen was altijd op zoek naar vernieuwing. Hij wou altijd nieuwe wegen inslaan.
GUIDO: Kortom, het werd hoog tijd voor Amoras?
Charel: Het werd hoog tijd om eens iets nieuws en plezants te doen met Suske en Wiske.
GUIDO: En als het mislukt?
Marc: Ik ben niet bang om te mislukken. Zo zit ik niet in mekaar. Als ik een opdracht krijg, dan ga ik ervoor en doe ik mijn best. Als achteraf blijkt dat ik het beter niet had gedaan, terecht of onterecht, dan haal ik mijn schouders op en denk ik: ik heb het toch maar mooi geprobeerd.
(HDP)
Meer artikels: (nog 257 artikels in deze categorie)